Skandynawia to subregion w Europie Północnej o silnych powiązaniach historycznych, kulturowych i językowych. Region obejmuje kraje Norwegii, Szwecji i Danii. Tutaj skandynawski jest używany w odniesieniu do krajów o podobnej wielkości. Ale w szerszym kontekście region skandynawski może obejmować również Islandię i Wyspy Owcze.
Nordycka
Języki skandynawskie doskonale nadają się do nauki jako drugiego języka. Mają prostą gramatykę i wiele zapożyczeń z ich języków ojczystych. Pozwala to uczniom robić szybkie postępy i rozwijać płynność. Języki te mają również wiele spokrewnionych z niemieckim. Jednak dialekty duński i szwedzki różnią się nieco od ich skandynawskich odpowiedników.
Strang mówi, że kraje nordyckie powinny trzymać się swoich ojczystych języków i sprzeciwia się angielskiemu jako urzędowemu językowi współpracy nordyckiej. Niemniej jednak Rada Nordycka korzysta z usług tłumaczy na posiedzeniach komisji. Dodatkowo zapewnia tłumaczenie symultaniczne dla osób, które nie znają języków skandynawskich. Podczas gdy angielski jest dominującym językiem używanym na wielu spotkaniach, niektórzy twierdzą, że jest bardziej demokratyczny.
We współczesnym języku norweskim dopełniacz nie jest już używany, chociaż niektóre wyrażenia nadal go używają. Prostym przykładem jest til fjells. Oznacza to „fiordu” lub „morza”. Dotyczy to również rzeczowników zakończonych na -nad. Na przykład forma kobieca jest pomyślna. Liczba mnoga zaimka dopełniacza fot jest również nieregularna, co oznacza, że jest wymawiana jako słowo żeńskie.
Jeśli chodzi o samogłoski, islandzki i farerski używają akcentów, aby odróżnić dźwięki. Samogłoski staronordyckie były wymawiane jako th (cierń) i eth (eth), ale teraz są dyftongami. Samogłoski różnią się pisownią i wymową, a islandzkie i farerskie symbole spółgłosek to th (cierń) i d (eth) dla bezdźwięcznego th.
Norweski to język germański blisko spokrewniony z duńskim. Kiedy Norwegia uzyskała niezależność od rządów duńskich, język norweski został zreformowany i oparty na dialektach mówionych. Obecnie język norweski jest używany na obszarach wiejskich zachodniej Norwegii. Język ten jest blisko spokrewniony z przedduńskim norweskim. Oprócz norweskiego istnieją inne języki, takie jak szwedzki i duński.
Język norweski ma dużą liczbę dialektów. Oszacowanie liczby dialektów jest trudne ze względu na dużą liczbę odmian. Niektóre dialekty są tak różne, że są niezrozumiałe dla nieznanego słuchacza. Jednak lingwiści zauważyli niedawną tendencję do regionalizacji i ponowne zainteresowanie zachowaniem lokalnych dialektów.
Młodzi ludzie w krajach skandynawskich łatwiej rozumieją angielski niż wiele ich własnych języków. W Finlandii, Islandii i Grenlandii jest jednak odwrotnie. Ich młodzi użytkownicy uważają, że języki duński, szwedzki i norweski są trudniejsze do zrozumienia. Ta sytuacja językowa stwarza problem polityczny: języki nordyckie są czasami postrzegane jako część tożsamości narodowej, a rozwój języka narodowego jest często traktowany priorytetowo. Jednak kwestia wzajemnej zrozumiałości jest złożona, a nawet może być źródłem napięć wśród mówców.
Norweski jest najłatwiejszym językiem skandynawskim do nauczenia, a 62 procent skandynawskiej młodzieży uważa go za łatwy do zrozumienia. W rzeczywistości duński i szwedzki należą również do najłatwiejszych do nauczenia się języków, ponieważ mają podobną kolejność słów i słownictwo. Bez względu na to, jakiego języka wybierzesz się do nauki, kraje skandynawskie oferują jedne z najlepszych miejsc do życia na świecie.
Język nordycki należy do tej samej rodziny językowej co język angielski, ale wersja mówiona to zupełnie inna bestia. Pisemne wersje norweskiego i duńskiego są praktycznie identyczne. Może to prowadzić do nieporozumień i zażenowania, jeśli nie wiesz, o czym mówisz. Prawda o języku nordyckim jest o wiele bardziej fascynująca.
W krajach skandynawskich językami urzędowymi są szwedzki, norweski i duński. Obaj są częścią rodziny języków północnogermańskich. Farerski należy jednak do rodziny języków wyspiarskich i oba języki nie są wzajemnie zrozumiałe. Języki Norwegii i Szwecji są ze sobą blisko spokrewnione, a ludzie z tych krajów mogą się nawzajem rozumieć.
